Zaterdagmiddag na de lunch gingen we op stap voor de speurtocht. Nu waren niet alleen de spelers van Sperwers weg, ook Eline was even op neer naar een zwembad dus die was er ook niet. Quirijn komt bovendien toch niet. Elk moment van de dag hebben we dus een ander aantal personen op dit kamp, ik zal blij zijn wanneer het zaterdagavond is want dan weet ik tenminste met hoeveel we zijn. Degenen die er wel waren hebben de speurtocht met enorm tempo afgelegd. Voor de helft was dat niet zo moeilijk, maar de andere helft moest met een blinddoek voor tussen de bomen door. Dat ging overigens ook best prima. Thijmen trok zelfs zo’n snelle sprint dat Tijs die geen blinddoek omhad hem bijna niet bij kon houden. In datzelfde groepje zagen Cyanna en Eliza trouwens als enigen het hertje dat door het bos liep en door Carla werd gespot. Was bijzonder knap, want Eliza had een blinddoek voor en kon daardoor echt niets zien. Verder had Karan wat moeite met het verstoppertje, want hij kon niemand vinden. Inmiddels (het is nu kwart voor negen ’s-Avonds) heeft hij iedereen wel gevonden, maar het heeft dus even geduurd.

Verder is het weggaan voor sommigen van onze oudsten best moeilijk. Zo weten Frits en Tobias het voor elkaar te krijgen nog trager weg te gaan dan Iris Duimeling en Cherani. En die horen echt bij de kleinsten van ons kamp terwijl Frits en Tobias de oudste jongens zijn. Maar behalve dat die groep er ook nog eens een uur langer over deed dan alle andere groepen ging het allemaal echt prima. In ieder geval beter dan alle korfbalwedstrijden die werden gespeeld, want ondertussen verloren niet alleen het eerste en tweede van Sperwers maar ook het team van Imre, Joshua en Melissa. Die waren niet terug gegaan, dus voor het resultaat maakt het helemaal niet uit of je later komt (Christiano die had verloren), of je teruggaat of dat je op het kamp blijft.

Het diner bestond uit macaroni met rode saus of rijst met chickentonight of allebei, of door elkaar, wel of niet met kaas en wel of niet met komkommer. Keus genoeg en ondanks dat er best veel werd gegeten was er vooral veel rijst en veel macaroni over. Het soortelijk gewicht van macaroni wordt trouwens hoe lager je in de pan komt groter want de opscheplepel werd steeds krommer. Wat je dan wel weer verbaast is dat een aantal kinderen gewoon weet wie Uri Geller is. Volgens Isabelle is dat de man waardoor haar vader een boze blik krijgt. Kan ook zijn dat dat niet door Uri Geller komt maar door de hobby van Isabelle om lepels te buigen. Na het eten werd er gezongen. Imre en Isabelle zijn niet voor niets mee, want die maakten er weer een groot feest van.

Nu worden de groepjes voor de avondwandeling gemaakt. Wordt een spooktocht. De oudste meiden denken dat dat gaat gebeuren en hebben gevraagd of ze “in een groepje alleen” het bos in mogen. Een zin die u drie keer na moet lezen want dat is een mooie tegenstelling in 4 woorden. Voorlopig komen we er als leiding al helemaal niet uit wie met welk groepje mee moet lopen, wie welk groepje onder de douche en in bed gaat krijgen en of we kleine of grote groepjes maken. Ook de begin- en eindtijd is al een poosje onderwerp van discussie, ik denk dat de leiding banger is dan de kinderen.

Nadat de discussie is afgerond gaan we in groepjes het bos in. Er is een verhaal over Daisy die 30 geleden meeging op kamp maar samen met een clown in Lunteren is gebleven. Voor uw geruststelling: klopt niet. 30 jaar geleden hadden we misschien wel een Daisy bij ons, maar we hebben altijd iedereen weer keurig thuis gekregen en van clowns moeten wij als leiding niets hebben (behalve Bassie want daar keek ik lang geleden toen Jordy 3 jaar was altijd samen met hem naar….) . En met het zeggen van Bassie bedenk ik me dat Bas er dit jaar ook niet bij is. Beetje jammer dat ik mijn jaarlijkse rustmoment in het ziekenhuis nu ga missen.

De spooktocht zelf is een redelijk succes. We hebben 3 kids die echt niet willen en ook niet hoeven maar de rest gaat na soms enige aandrang het bos in. De kleinsten staan een poos te twijfelen want niemand wil voorop en niemand wil achteraan. Uiteindelijk ging Austin achteraan (en in een donker bos lijkt dat me de engste plek) en werd er een leider voorop geduwd. En dan denk je dat die kinderen na twee dagen kamp wel wat gewend zijn want dan hebben ze Jordy Buik al een dag zonder staartje gezien. Maar de leiding bij het jongste groepje liep vooral rond van relax, adem in adem uit, het is allemaal niet zo erg, maar veel indruk maakt dat niet. Voor hen is het gelukkig dat ze een korte route door het bos nemen en dus nog wel het een en ander missen. Verder kwam Austin er ook zelf achter dat achteraan lopen misschien niet zo slim was, want af en toe kwam het onheil ook van achteren. Ter geruststelling: alle kinderen (ook Austin) zijn daarna gaan douchen en hebben prima geslapen.

Bij de oudere groepjes zag je steeds hetzelfde beeld: stoere praatjes maar dan ineens een afhaker. Verder stonden Lara en Jaimie echt te twijfelen. Dan denk je over de mannen in dat groepje: toon je een held, dan maak je de blits bij die meiden, maar dat is een idee dat nog niet is geland bij Berend, Tobias en Tijs. Die staan al in het bos een beetje te mopperen dat de meiden niet komen in plaats van dat ze een arm om die meiden heenslaan en zeggen “kom maar, ik zorg wel dat er niets gebeurd”. Ik vermoed ze er trouwens van dat ze elkaars hand vasthadden om maar zeker te hebben dat de andere twee niet weg zouden lopen, maar dat weet ik niet zeker. Frits pakte dat trouwens een stuk handiger aan. Behalve dat ik allemaal zorgwekkende verhalen over zijn fysiek heb gehoord, is het een echte womanizer: zie je Frits dan zie je minstens 2 meiden. Kunnen die andere mannen nog wel wat van leren.

Een andere grap is dat je ook op ander vlak ziet hoe de mensheid in elkaar steekt: Tara staat te twijfelen of ze wel durft, maar bij de eerste blik op een clown in het bos rent de rest van haar groepje als een haas het bos in. Tara dus vrolijk achterlatend. En ook daar waren jongens bij, dus het vrouwen en kinderen eerst werkt in panieksituaties echt niet.

Zondagochtend begint rustig. 9 uur ontbijt. Iedereen is op tijd en dan begint het eierenzoeken. Niet voor de kinderen maar voor de leiding. Niemand weet waar de tas met eieren is neergezet en hij is ook niet te vinden. Eerst denken we dat een van onszelf een geintje met ons uithaalt, het is per slot van rekening 1 april, maar na een kwartiertje begint het toch wel naar te worden. De kinderen is al verteld dat we eieren gaan zoeken, wanneer er geen eieren zijn is dat niet te verkopen. Maar gelukkig vindt Robin ze alsnog, dus we gaan zo het bos in om punten te scoren voor het Zweinstein-Huis waar je inzit. Voor de lezers de actuele stand: huffelpuff (met o.a. Luna, Ishara, Jessie en Justin) staat laatste, ravenklauw (met o.a. fenny, Patrick, Rowan, Syb en Mick) derde, Zwadderich (metMishailey, Iris van der Linden, Samuel, Daniël en Matthijs) tweede en Griffoendor (met Dilayda, Indyra, Tristan en Ingmar) staat eerste. De weddenschappen zijn geopend. Voor elke euro die wordt ingezet op Griffoendor kun je 1 euro en 2 cent terugkrijgen, de andere huizen hebben een iets hogere rating. We gaan het zien wie wint want de heel dag zijn er nog punten te verdienen en tijdens de bonte avond kan alles weer anders worden. U hoort het later.

Vindt u deze informatie onduidelijk? Wij geven graag een toelichting.

Geef het door aan de afzender wanneer deze e-mail niet voor u is en verwijder dit bericht.