Helaas doet de wifi het slecht en kunnen we geen foto's plaatsen. Maar we blijven het proberen....

Het is vrijdagavond 21:21. Een eerste rustmoment in een paasweekend in Lunteren. Voor alle ouders: we zijn er. Kostte enige moeite want de laatste 150 meter heeft 40 minuten geduurd. De bus, een dubbeldekker met aanhanger, moest een smal zandpad af in zijn achteruit. Dat betekende een keer of 90 steken. Er stond zelfs zo’n lange rij auto’s voor en achter ons te wachten dat we op googlemaps hebben gekeken of er al een rode streep vanwege de file stond. Maar dat viel mee.

Verder hadden we weer dezelfde chauffeur als de afgelopen jaren, Kaya. Prettig relaxte man die helpt met inladen en niet moeilijk doet over eten in de bus. Omdat hij dit keer nog een rit na ons had, riep hij om dat alles goed was behalve chips, popcorn en nootjes. Was een beetje te laat want de eerste zakken waren allang open. Wat ook raar was, was dat een van onze kids heel hard riep “mag mentos dan wel?”. Was een serieuze vraag, maar of de smaak van mentos hem aan chips, popcorn of nootjes deed denken vragen wij ons nog steeds af.

Inmiddels zijn alle bedden netjes opgemaakt. Bij het richting de slaapzalen gaan zag ik pas dat we toch weer een andere generatie hebben. Hopelijk komt Quirijn morgen nog en zijn Imre, Eefje, Isabelle, Jill, Lara en Jaimie er, maar anders zijn Tobias en Frits en Tijs ineens de oudsten. Veel oudsten kinderen zitten midden in hun toetsweek en kunnen niet mee, het is op voorhand al een bijzonder jaar. Nog even en Justin en Christiano zijn de oudsten……

Op de slaapzaal met de kleinste jongens werden de bedden supersnel opgemaakt. Voor alle ouders die de tassen hebben ingepakt: dankuwel, het zat allemaal erg praktisch in de tassen. Toen de bedden waren opgemaakt zei Hans “dat is mooi, pyjama’s aan, tanden poetsen en naar bed”. Even later staat Karan een beetje te stuntelen met zijn tas, blijkt hij zijn pyamabroek al echt aan te doen. En we gaan het bos nog in dus hij moet zich weer omkleden. Dat gaat al lekker, op de eerste avond is er toch wel een die luisterde en die gaat dat dit weekend dus ook niet meer doen ;-) 

Intussen is iedereen in een Huis van Zweinstein ingedeeld. Perkamentus heeft iedereen onder een pratende hoed gezet en die heeft alle kinderen verdeeld. Met die huizen kunnen ze het hele weekend punten verdienen (en kwijtraken wanneer ze hun bord niet leegeten of te laat naar bed gaan). Eerste opdracht is een vlag voor dat huis maken. Terwijl ze daarmee bezig zijn delen wij als leiding iets te drinken en te eten uit. De verbazing onder de kinderen is daarbij echt verbijsterend: er zitten gezonde dingen bij, wat is er aan de hand. Maar het gaat best aardig op, dus dat is in ieder geval al mooi!!! Gezonde lucht, gezond eten en gezonde beweging, echt een vakantiekamp uit de jaren 30 van de vorige eeuw…….

Het is inmiddels 02:06 en al uw kinderen zijn binnen en naar bed. Of ze slapen betwijfel ik (al zijn er wel enkele lichtpuntjes) maar ze zijn over het algemeen best fris hun bedje ingegaan. En dat frisse heeft een oorzaak en is een probleem. De oorzaak is dat we een speurtocht door het bos hebben gedaan. En dat was me toch een herrie. Niet van de kinderen maar wel van de regen op de bladeren van de bomen. En daardoor werden ze nat en koud. Terug in het Kamphuis was de drang om te gaan douchen en slapen dus best groot. Dat dat frisse toch ook een probleem is is het vervolg: ze liggen allemaal best vroeg in bed en de meesten zijn nog te fris om te slapen. Bij bijvoorbeeld de kleinste jongens is het nog een groot feest. Don ze niet allemaal aan mee (uw zoon natuurlijk niet), maar de meesten zijn nog wel vrolijk sinterklaasliedjes aan het zingen. Zal zo wel stil worden.

Het is inmiddels 4:06 en in mijn dromen lig ik lekker te slapen. Is in mijn dromen want het is zo’n dag dat alles niet helemaal soepel loopt. Bij het naar bed gaan van onszelf bleek dat we helemaal geen sleuren van de eetzaal hadden gehad. Iets wat best vervelend is wanneer in de eetzaal een stuk of 10 telefoons, een aantal iPads en een paar laptops liggen. En dan hebben we het nog niet eens over autosleutels, geld en pinpassen. Is dus weer een organiseren voordat we naar bed kunnen. Alles opzoeken en bij elkaar rapen, inpakken en naar de slaapzaal brengen. En ja, dan is het ineens na vieren…..

Zaterdag 8:40. Ik ben terug in de eetzaal. En ik niet alleen, iedereen is weer terug in de eetzaal. Dames keurig opgemaakt, heren de haren keurig in de gel (ik heb er vanochtend zelfs een met een spuitbus in de weer gezien, het moet niet gekker worden) en netjes op tijd aan tafel. Ik land zelf bij Amaranth, Sylvana en Jessie aan tafel. Die eten keurig, gezonde matzes met suiker. Sylvana vindt iets nieuws uit: twee matzes op elkaar met suiker ertussen. Dat blijkt ook nog te werken. Ze eet het keurig weg en de kruimels vliegen de anderen niet om de oren. Best knap.

Na het ontbijt gaan we naar buiten. Gelukkig is het droog en schijnt de zon zelfs, dus dat is al veel beter dan gisterenavond. We spelen een spel waarbij je sponzen verdient die je later vol met verf op een onzichtbare Harry Potter mag gooien zodat hij met kleuren zichtbaar wordt. Vier ploegen, elk een eigen kleur, met sponzen met verf op de onzichtbare Harry gooien en de meeste kleur op Harry wint. Om sponzen te verdienen moeten er verschillende opdrachten worden uitgevoerd. Met je groep de kabouterdans doen, 5 namen van leiding noemen, je naam achterstevoren spellen, de jongste van de groep omvergooien en nog wat van die spellen. Wordt echt heel fanatiek aan meegedaan en wanneer de bel wordt geluid kun je een extra grote spons winnen door als eerste met je groep in het midden van het bosperceel waar we spelen te zijn. En zo zie je Jamie met Koen door een bos sprinten, iets wat Thijmen ook doet met Esmeray terwijl Imre om extra vaart te maken Yasmine in haar armen neemt en zo zit het bos vol met verrassende en bloedfanatiek spelende setjes. Gisteren hadden ze elkaar nog nooit gezien, vanochtend sleuren ze elkaar door het bos. Wie uiteindelijk heeft gewonnen weet ik trouwens niet, want met het gooien van de sponzen naar Harry blijkt de gooitechniek veel kinderen in de steek te laten. Voor Harry (André) best fijn want die moet zo nog spelen en wanneer hij rood, groen, geel en blauw zou zijn zou dat best raar zijn.