Zondagavond
Na de zeskamp kwam de al aangekondigde patat. Dat is uit een puntzak en zo veel patat (voor de niet-Rotterdammers: dat zijn frietjes) en snacks en aardappelsspiralen als je wilt. Valt na een middag stevig sporten flink in de smaak. Als leiding eten we na de kinderen. Tijdens ons diner worden we echt geweldig geëntertaind door Rowan. Op de binnenplaats bij het Kamphuis staat een speelhuisje met een echt puntdak waarvan de punt op een meter of 4 boven de grond zit. Rowan ziet een hoepel en je ziet hem denken “zou ik die om dat puntdakje kunnen gooien?” En hij gaat aan de slag. Eerste keer mis, tweede keer mis, derde keer mis en zo kan ik nog wel even doorgaan. En voor alle duidelijkheid: mis is ook echt mis want hij komt niet eens in de buurt en hij probeert het best heel veel vaker dan drie keer. Voor ik verder ga: wanneer je vanaf het plein de eetzaal inkijkt zie je niet dat daar mensen zitten, dus hij ziet ons niet zitten. Het vervolg: op een gegeven moment zie je Rowan in het rond kijken en hij denkt dat niemand hem ziet. Dan klimt hij op het speeltoestel en kan hij de hoepel precies over het puntje tillen en klimt hij trots rond kijkend van het speeltoestel af. Als leiding vinden wij het helemaal geweldig. Maar Rowan is niet van het opgeverige. Hij haalt de hoepel er af en gaat weer aan de slag. Mis, mis, mis en dan bedenkt hij ineens een andere techniek: hij gooit de hoepel achterover over zijn hoofd en voor het eerst in een half uur raakt hij het dak. Wij stomverbaasd natuurlijk maar wanneer hij een minuutje later de hoepel echt over het puntdak gooit gaan we als leiding helemaal los. Juichen, joelen, op de ruiten slaan, echt een meer dan staande ovatie voor zowel de prestatie als zijn doorzettingsvermogen. Of Rowan het doorheeft weten we niet want je kan immers niet van buiten naar binnenkijken, maar anders bij deze alsnog ons respect en een diepe buiging.
Na de patat is het douchen en omkleden voor de bonte avond. En wat bijna niet te geloven is: tijdens de spellen maakt Huffelpuf een bijna onoverbrugbare achterstand niet alleen goed, ze verpletteren werkelijk alle tegenstanders. Mocht u in het casino ooit willen winnen, neem dan Imre en Thijs mee. Je kan per spel maximaal de helft van je puntenaantal inzetten en Imre en Thijs hebben bedacht dat er een manier is om te winnen en dat is zo grof mogelijk spelen. En dat betaalt zich dus meer dan dubbel uit. Ook bij deze spellen valt trouwens weer op hoe fanatiek er wordt gespeeld en hoe grappig de oudsten met de jongsten omgaan. We hebben het stokken-die-naar-beneden-vallen-vangspel bij ons en vooral de jongsten kunnen het echt niet hebben wanneer ze zo’n stok niet hebben. Matthijs, Jordy, Mick, Iris, Amaranth, Ishara, Esmeray, allemaal staan ze met een verbeten bekkie te wachten tot er een stok valt en wanneer ze die niet hebben roepen ze allemaal “he nee”. Luna pakt er de eerste keer trouwens twee en Syb en Berend zijn er echt heel goed in. Denk dat die twee thuis ook zo’n apparaat hebben staan. De winnende Huffelpuffers krijgen trouwens taart, dus het hele weekend zwoegen heeft hen in ieder geval iets lekkers opgeleverd.
Als afsluiting van het spelonderdeel worden er nog 8 scenes uit Harry Potter-films opgevoerd. Door groepjes van 7 kinderen die 7 minuten met hulp van Joshua de tijd hebben gehad om die scène in te studeren. En daar zitten werkelijke pareltjes tussen. U moet dat thuis op een verjaardag eens proberen: 7 minuten om een filmscene te bespreken en na te spelen. Met de Titanic-scène op de punt van het schip zal dat nog wel lukken, maar verder wordt het moeilijk denk ik. Wat opvalt: Tobias lijkt steeds meer op Quirijn, Pim kan dansen, Koen kan boemannen bezweren, Daniël is een prima bank voor dames, Thijs (eh, sorry ik bedoel Hagrid) is echt een hele enge man en Jill is de allervrolijkste trein die wij ooit hebben gezien.
Nu is het disco bezig. Ik hoor allemaal muziek die ik echt helemaal niet ken en voor mij van een soort Bassie en Adriaangehalte is. Teksten als “je bent de enige die ik heb”, “oyalele” en “waar wil je heen”, het is echt verschrikkelijk, maar onze kids vinden het prachtig en ze staan met z’n allen te dansen. En dan is het toch weer helemaal goed. Jebroer, Keizer of andere rappers waar ik sinds dit weekend het bestaan van weet heb ik trouwens nog niet gehoord, denk dat die dit paasweekend is afgekocht. Verder zit ons Kamphuis vast aan twee andere Kamphuizen die altijd vol zitten, dus daar moeten we altijd rekening mee houden. Maar dit jaar zijn ze sinds vanochtend allebei leeg! Dat betrekt dus dat we niet hoeven te stoppen en tot een of 5 door kunnen gaan. Ik ga dus ook maar los met Fanta en Nilson, welterusten en tot morgen.
Vindt u deze informatie onduidelijk? Wij geven graag een toelichting.
Geef het door aan de afzender wanneer deze e-mail niet voor u is en verwijder dit bericht.
Zondag
Het eierenzoeken was een feest. Eerst bleek er niets te vinden te zijn, had de Paashaas als 1 april-grap de eieren ineens in een ander bos verstopt. Dus op naar een ander stuk bos en daar werd het een wedstrijd “wie vindt de meeste eieren”. De oudste vier dames hadden de eieren verstopt en stonden met een tas te wachten op de eieren die hun teamgenoten naar huis zouden brengen. Op het moment dat ze horen dat ze natuurlijk mee mogen zoeken naar de door henzelf verstopte eieren sprinten ze een voor een het bos in, om er achter te komen dat dat eigenlijk voor niets is: ze vinden geen enkel door henzelf verstopt ei terug…… de paashaas laat zich trouwens niet zien, is na vorig jaar toen Bas met een gebrokken been door een ambulance werd afgevoerd misschien maar goed ook.
Tijdens de lunch zit Mischaily zich te verbazen. Vanochtend hebben we ontbeten, nu hebben we pannenkoeken en vanavond komt er een patatbakster en eten we weer. Is best veel vindt ze en vervolgens neemt ze ook nog twee tosti’s. Tobias vraag of hij ook een tosti mag. Voor de niet-pannenkoekeneters zijn die gemaakt en er blijven er twee over. Mag, maar omdat degenen om hem heen tosti’s ook lekker vinden vraagt hij een schoon mes en snijdt hij de twee tosti’s in vieren om te delen. Is diezelfde Tobias die gisterenavond de meiden in het spookbos liet staan, wordt dan misschien toch net zo’n charmeur als zijn broer. Verder wordt Sven langzaam een aap. Want dat lijkt ons logisch wanneer je 5 bananen eet.
’S-Middags zeskamp. Wordt echt weer waanzinnig fanatiek gespeeld zonder dat het te fanatiek wordt, blijft een bijzonder fenomeen. Is echt elk jaar zo, dus er zijn dingen die nooit veranderen. Zo maar wat opvallende zaken:
-Het weer wordt beter want Ingmar loopt in een korte broek.
-Bij het spel waar je vijf verschillende voorwerpen van een zweinsteinhuis in zo min mogelijk beurten bij elkaar moet wisselen, staat Frits met zijn team een hele tactiek te bedenken. Wanneer ze eindelijk starten en hun eerste wissel doen zegt Joshua “en dat is zeven”. Achter de rug van Frits en de rest heeft Mick namelijk al 6 voorwerpen verwisseld.
-Bij hetzelfde spel wordt Berend helemaal gek. Zijn ploeggenoten wisselen zaken heen en terug zonder dat er logica in zit. Maar ze zijn zo fanatiek dat ze niet te stoppen zijn, hoe hard hij zijn best ook doet. Bij het groepje daarna overkomt Tobias precies hetzelfde, ben benieuwd of die mannen later een managementfunctie krijgen ;-)
-Er wordt zwerkbal gespeeld. Eline, een paar jaar geleden nog gekozen als “het zusje dat iedereen wil hebben” blijkt zich ontpopt te hebben tot een beest. Ze springt overal tussen en duikt naar elke losse bal.
- In het spel zit ook een snaai die af en toe enorm hoog de lucht in wordt gegooid, wanneer je hem pakt verdien je 50 punten extra. Op een gegeven moment vliegt die snaai, een rugbybal, weer omhoog, 12 kinderen springen er naartoe, grijpen allemaal mis en de bal stuitert op in amaranths handen. En dat was de kleinste die toevallig in de buurt stond, dus het spel geeft iedereen de kans punten te halen.
-Pim is een ster in zwerkbal. Hij wordt daar een potje alleen helemaal gek want dankzij de regels komt hij naast het veld te staan en moet een van zijn beukers een tegenstander afgooien voordat hij terug mag. Alleen krijgen zijn beukers dat maar niet voor elkaar, dus dat potje is voor hem een verloren potje.
-Samuel mist ogen in zijn rug. Op de een of andere manier krijgt hij steeds voor elkaar de bal te krijgen wanneer hij vlak bij een beuker van de tegenpartij staat die vlak acht hem staat. Keer op keer wordt hij dus afgegooid.
Na afloop van de zeskamp gaat Pim zijn verdriet verdrinken met een flesje limonade. Wanneer dat half leeg is, verzint hij een eigen spel: dat flesje met een salto omhoog gooien en kijken of het op tafel terecht komt en blijft staan. En dat lukt wonderlijk vaak. Bij het neerzetten van limonade voor het eten lijkt Hubert dat ook te proberen. Hij gooit een sisi-fles met een sierlijke salto omhoog, alleen mist die fles de tafel volledig, valt op de grond en barst open. Hubert staat nu dus lekker te dweilen. Blijkt overigens een iets andere reden te hebben. Hubert was benieuwd wat er gebeurt wanneer je een fles schudt en hem dan laat vallen. Was dus een bewuste proef die voor Hubert jammerlijk uitviel. Hij staat namelijk nog steeds te dweilen.
Tis weer even tikpauze. De patatbakster is zo ver dat we aan het diner kunnen, dat laten we natuurlijk niet lopen. Ik moet trouwens van de mannen nog wel vermelden dat:
-Tijs met een h heeft geholpen met corvee
-Tobias van eigen helft 3 keer heeft gescoord
-Berend echt heel veel heeft gedaan
-Patrick wel genoemd moet worden in het verslag
Nou ja, dat doe ik dan maar hè want die mannen zijn groter dan ik.
Vindt u deze informatie onduidelijk? Wij geven graag een toelichting.
Geef het door aan de afzender wanneer deze e-mail niet voor u is en verwijder dit bericht.
Zaterdagmiddag en avond
Zaterdagmiddag na de lunch gingen we op stap voor de speurtocht. Nu waren niet alleen de spelers van Sperwers weg, ook Eline was even op neer naar een zwembad dus die was er ook niet. Quirijn komt
bovendien toch niet. Elk moment van de dag hebben we dus een ander aantal personen op dit kamp, ik zal blij zijn wanneer het zaterdagavond is want dan weet ik tenminste met hoeveel we zijn. Degenen
die er wel waren hebben de speurtocht met enorm tempo afgelegd. Voor de helft was dat niet zo moeilijk, maar de andere helft moest met een blinddoek voor tussen de bomen door. Dat ging overigens
ook best prima. Thijmen trok zelfs zo’n snelle sprint dat Tijs die geen blinddoek omhad hem bijna niet bij kon houden. In datzelfde groepje zagen Cyanna en Eliza trouwens als enigen het hertje dat
door het bos liep en door Carla werd gespot. Was bijzonder knap, want Eliza had een blinddoek voor en kon daardoor echt niets zien. Verder had Karan wat moeite met het verstoppertje, want hij kon
niemand vinden. Inmiddels (het is nu kwart voor negen ’s-Avonds) heeft hij iedereen wel gevonden, maar het heeft dus even geduurd.
Verder is het weggaan voor sommigen van onze oudsten best moeilijk. Zo weten Frits en Tobias het voor elkaar te krijgen nog trager weg te gaan dan Iris Duimeling en Cherani. En die horen echt bij de kleinsten van ons kamp terwijl Frits en Tobias de oudste jongens zijn. Maar behalve dat die groep er ook nog eens een uur langer over deed dan alle andere groepen ging het allemaal echt prima. In ieder geval beter dan alle korfbalwedstrijden die werden gespeeld, want ondertussen verloren niet alleen het eerste en tweede van Sperwers maar ook het team van Imre, Joshua en Melissa. Die waren niet terug gegaan, dus voor het resultaat maakt het helemaal niet uit of je later komt (Christiano die had verloren), of je teruggaat of dat je op het kamp blijft.
Het diner bestond uit macaroni met rode saus of rijst met chickentonight of allebei, of door elkaar, wel of niet met kaas en wel of niet met komkommer. Keus genoeg en ondanks dat er best veel werd gegeten was er vooral veel rijst en veel macaroni over. Het soortelijk gewicht van macaroni wordt trouwens hoe lager je in de pan komt groter want de opscheplepel werd steeds krommer. Wat je dan wel weer verbaast is dat een aantal kinderen gewoon weet wie Uri Geller is. Volgens Isabelle is dat de man waardoor haar vader een boze blik krijgt. Kan ook zijn dat dat niet door Uri Geller komt maar door de hobby van Isabelle om lepels te buigen. Na het eten werd er gezongen. Imre en Isabelle zijn niet voor niets mee, want die maakten er weer een groot feest van.
Nu worden de groepjes voor de avondwandeling gemaakt. Wordt een spooktocht. De oudste meiden denken dat dat gaat gebeuren en hebben gevraagd of ze “in een groepje alleen” het bos in mogen. Een zin die u drie keer na moet lezen want dat is een mooie tegenstelling in 4 woorden. Voorlopig komen we er als leiding al helemaal niet uit wie met welk groepje mee moet lopen, wie welk groepje onder de douche en in bed gaat krijgen en of we kleine of grote groepjes maken. Ook de begin- en eindtijd is al een poosje onderwerp van discussie, ik denk dat de leiding banger is dan de kinderen.
Nadat de discussie is afgerond gaan we in groepjes het bos in. Er is een verhaal over Daisy die 30 geleden meeging op kamp maar samen met een clown in Lunteren is gebleven. Voor uw geruststelling: klopt niet. 30 jaar geleden hadden we misschien wel een Daisy bij ons, maar we hebben altijd iedereen weer keurig thuis gekregen en van clowns moeten wij als leiding niets hebben (behalve Bassie want daar keek ik lang geleden toen Jordy 3 jaar was altijd samen met hem naar….) . En met het zeggen van Bassie bedenk ik me dat Bas er dit jaar ook niet bij is. Beetje jammer dat ik mijn jaarlijkse rustmoment in het ziekenhuis nu ga missen.
De spooktocht zelf is een redelijk succes. We hebben 3 kids die echt niet willen en ook niet hoeven maar de rest gaat na soms enige aandrang het bos in. De kleinsten staan een poos te twijfelen want niemand wil voorop en niemand wil achteraan. Uiteindelijk ging Austin achteraan (en in een donker bos lijkt dat me de engste plek) en werd er een leider voorop geduwd. En dan denk je dat die kinderen na twee dagen kamp wel wat gewend zijn want dan hebben ze Jordy Buik al een dag zonder staartje gezien. Maar de leiding bij het jongste groepje liep vooral rond van relax, adem in adem uit, het is allemaal niet zo erg, maar veel indruk maakt dat niet. Voor hen is het gelukkig dat ze een korte route door het bos nemen en dus nog wel het een en ander missen. Verder kwam Austin er ook zelf achter dat achteraan lopen misschien niet zo slim was, want af en toe kwam het onheil ook van achteren. Ter geruststelling: alle kinderen (ook Austin) zijn daarna gaan douchen en hebben prima geslapen.
Bij de oudere groepjes zag je steeds hetzelfde beeld: stoere praatjes maar dan ineens een afhaker. Verder stonden Lara en Jaimie echt te twijfelen. Dan denk je over de mannen in dat groepje: toon je een held, dan maak je de blits bij die meiden, maar dat is een idee dat nog niet is geland bij Berend, Tobias en Tijs. Die staan al in het bos een beetje te mopperen dat de meiden niet komen in plaats van dat ze een arm om die meiden heenslaan en zeggen “kom maar, ik zorg wel dat er niets gebeurd”. Ik vermoed ze er trouwens van dat ze elkaars hand vasthadden om maar zeker te hebben dat de andere twee niet weg zouden lopen, maar dat weet ik niet zeker. Frits pakte dat trouwens een stuk handiger aan. Behalve dat ik allemaal zorgwekkende verhalen over zijn fysiek heb gehoord, is het een echte womanizer: zie je Frits dan zie je minstens 2 meiden. Kunnen die andere mannen nog wel wat van leren.
Een andere grap is dat je ook op ander vlak ziet hoe de mensheid in elkaar steekt: Tara staat te twijfelen of ze wel durft, maar bij de eerste blik op een clown in het bos rent de rest van haar groepje als een haas het bos in. Tara dus vrolijk achterlatend. En ook daar waren jongens bij, dus het vrouwen en kinderen eerst werkt in panieksituaties echt niet.
Zondagochtend begint rustig. 9 uur ontbijt. Iedereen is op tijd en dan begint het eierenzoeken. Niet voor de kinderen maar voor de leiding. Niemand weet waar de tas met eieren is neergezet en hij is ook niet te vinden. Eerst denken we dat een van onszelf een geintje met ons uithaalt, het is per slot van rekening 1 april, maar na een kwartiertje begint het toch wel naar te worden. De kinderen is al verteld dat we eieren gaan zoeken, wanneer er geen eieren zijn is dat niet te verkopen. Maar gelukkig vindt Robin ze alsnog, dus we gaan zo het bos in om punten te scoren voor het Zweinstein-Huis waar je inzit. Voor de lezers de actuele stand: huffelpuff (met o.a. Luna, Ishara, Jessie en Justin) staat laatste, ravenklauw (met o.a. fenny, Patrick, Rowan, Syb en Mick) derde, Zwadderich (metMishailey, Iris van der Linden, Samuel, Daniël en Matthijs) tweede en Griffoendor (met Dilayda, Indyra, Tristan en Ingmar) staat eerste. De weddenschappen zijn geopend. Voor elke euro die wordt ingezet op Griffoendor kun je 1 euro en 2 cent terugkrijgen, de andere huizen hebben een iets hogere rating. We gaan het zien wie wint want de heel dag zijn er nog punten te verdienen en tijdens de bonte avond kan alles weer anders worden. U hoort het later.
Vindt u deze informatie onduidelijk? Wij geven graag een toelichting.
Geef het door aan de afzender wanneer deze e-mail niet voor u is en verwijder dit bericht.
Vrijdagavond en zaterdag
Helaas doet de wifi het slecht en kunnen we geen foto's plaatsen. Maar we blijven het proberen....
Het is vrijdagavond 21:21. Een eerste rustmoment in een paasweekend in Lunteren. Voor alle ouders: we zijn er. Kostte enige moeite want de laatste 150 meter heeft 40 minuten geduurd. De bus, een dubbeldekker met aanhanger, moest een smal zandpad af in zijn achteruit. Dat betekende een keer of 90 steken. Er stond zelfs zo’n lange rij auto’s voor en achter ons te wachten dat we op googlemaps hebben gekeken of er al een rode streep vanwege de file stond. Maar dat viel mee.
Verder hadden we weer dezelfde chauffeur als de afgelopen jaren, Kaya. Prettig relaxte man die helpt met inladen en niet moeilijk doet over eten in de bus. Omdat hij dit keer nog een rit na ons had, riep hij om dat alles goed was behalve chips, popcorn en nootjes. Was een beetje te laat want de eerste zakken waren allang open. Wat ook raar was, was dat een van onze kids heel hard riep “mag mentos dan wel?”. Was een serieuze vraag, maar of de smaak van mentos hem aan chips, popcorn of nootjes deed denken vragen wij ons nog steeds af.
Inmiddels zijn alle bedden netjes opgemaakt. Bij het richting de slaapzalen gaan zag ik pas dat we toch weer een andere generatie hebben. Hopelijk komt Quirijn morgen nog en zijn Imre, Eefje, Isabelle, Jill, Lara en Jaimie er, maar anders zijn Tobias en Frits en Tijs ineens de oudsten. Veel oudsten kinderen zitten midden in hun toetsweek en kunnen niet mee, het is op voorhand al een bijzonder jaar. Nog even en Justin en Christiano zijn de oudsten……
Op de slaapzaal met de kleinste jongens werden de bedden supersnel opgemaakt. Voor alle ouders die de tassen hebben ingepakt: dankuwel, het zat allemaal erg praktisch in de tassen. Toen de bedden waren opgemaakt zei Hans “dat is mooi, pyjama’s aan, tanden poetsen en naar bed”. Even later staat Karan een beetje te stuntelen met zijn tas, blijkt hij zijn pyamabroek al echt aan te doen. En we gaan het bos nog in dus hij moet zich weer omkleden. Dat gaat al lekker, op de eerste avond is er toch wel een die luisterde en die gaat dat dit weekend dus ook niet meer doen ;-)
Intussen is iedereen in een Huis van Zweinstein ingedeeld. Perkamentus heeft iedereen onder een pratende hoed gezet en die heeft alle kinderen verdeeld. Met die huizen kunnen ze het hele weekend punten verdienen (en kwijtraken wanneer ze hun bord niet leegeten of te laat naar bed gaan). Eerste opdracht is een vlag voor dat huis maken. Terwijl ze daarmee bezig zijn delen wij als leiding iets te drinken en te eten uit. De verbazing onder de kinderen is daarbij echt verbijsterend: er zitten gezonde dingen bij, wat is er aan de hand. Maar het gaat best aardig op, dus dat is in ieder geval al mooi!!! Gezonde lucht, gezond eten en gezonde beweging, echt een vakantiekamp uit de jaren 30 van de vorige eeuw…….
Het is inmiddels 02:06 en al uw kinderen zijn binnen en naar bed. Of ze slapen betwijfel ik (al zijn er wel enkele lichtpuntjes) maar ze zijn over het algemeen best fris hun bedje ingegaan. En dat frisse heeft een oorzaak en is een probleem. De oorzaak is dat we een speurtocht door het bos hebben gedaan. En dat was me toch een herrie. Niet van de kinderen maar wel van de regen op de bladeren van de bomen. En daardoor werden ze nat en koud. Terug in het Kamphuis was de drang om te gaan douchen en slapen dus best groot. Dat dat frisse toch ook een probleem is is het vervolg: ze liggen allemaal best vroeg in bed en de meesten zijn nog te fris om te slapen. Bij bijvoorbeeld de kleinste jongens is het nog een groot feest. Don ze niet allemaal aan mee (uw zoon natuurlijk niet), maar de meesten zijn nog wel vrolijk sinterklaasliedjes aan het zingen. Zal zo wel stil worden.
Het is inmiddels 4:06 en in mijn dromen lig ik lekker te slapen. Is in mijn dromen want het is zo’n dag dat alles niet helemaal soepel loopt. Bij het naar bed gaan van onszelf bleek dat we helemaal geen sleuren van de eetzaal hadden gehad. Iets wat best vervelend is wanneer in de eetzaal een stuk of 10 telefoons, een aantal iPads en een paar laptops liggen. En dan hebben we het nog niet eens over autosleutels, geld en pinpassen. Is dus weer een organiseren voordat we naar bed kunnen. Alles opzoeken en bij elkaar rapen, inpakken en naar de slaapzaal brengen. En ja, dan is het ineens na vieren…..
Zaterdag 8:40. Ik ben terug in de eetzaal. En ik niet alleen, iedereen is weer terug in de eetzaal. Dames keurig opgemaakt, heren de haren keurig in de gel (ik heb er vanochtend zelfs een met een spuitbus in de weer gezien, het moet niet gekker worden) en netjes op tijd aan tafel. Ik land zelf bij Amaranth, Sylvana en Jessie aan tafel. Die eten keurig, gezonde matzes met suiker. Sylvana vindt iets nieuws uit: twee matzes op elkaar met suiker ertussen. Dat blijkt ook nog te werken. Ze eet het keurig weg en de kruimels vliegen de anderen niet om de oren. Best knap.
Na het ontbijt gaan we naar buiten. Gelukkig is het droog en schijnt de zon zelfs, dus dat is al veel beter dan gisterenavond. We spelen een spel waarbij je sponzen verdient die je later vol met verf op een onzichtbare Harry Potter mag gooien zodat hij met kleuren zichtbaar wordt. Vier ploegen, elk een eigen kleur, met sponzen met verf op de onzichtbare Harry gooien en de meeste kleur op Harry wint. Om sponzen te verdienen moeten er verschillende opdrachten worden uitgevoerd. Met je groep de kabouterdans doen, 5 namen van leiding noemen, je naam achterstevoren spellen, de jongste van de groep omvergooien en nog wat van die spellen. Wordt echt heel fanatiek aan meegedaan en wanneer de bel wordt geluid kun je een extra grote spons winnen door als eerste met je groep in het midden van het bosperceel waar we spelen te zijn. En zo zie je Jamie met Koen door een bos sprinten, iets wat Thijmen ook doet met Esmeray terwijl Imre om extra vaart te maken Yasmine in haar armen neemt en zo zit het bos vol met verrassende en bloedfanatiek spelende setjes. Gisteren hadden ze elkaar nog nooit gezien, vanochtend sleuren ze elkaar door het bos. Wie uiteindelijk heeft gewonnen weet ik trouwens niet, want met het gooien van de sponzen naar Harry blijkt de gooitechniek veel kinderen in de steek te laten. Voor Harry (André) best fijn want die moet zo nog spelen en wanneer hij rood, groen, geel en blauw zou zijn zou dat best raar zijn.
Wat nemen we mee....
Paaskamp 30 maart tot en met 2 april 2018
We zitten iets minder vol dan vorig jaar, dus er zijn nog wat plekken. Ken je iemand die misschien wel mee wil, wacht dus niet te lang en laat hem of haar zich melden of even met een van ons bellen. Voor de snelle aanmelders is er nog een plek, daarna wordt het lastig.
Bonte avond. We hebben de afgelopen jaren van alles gehad, maar dit jaar wordt het zeker een magische-avond want het thema is HARRY POTTER. Trek dus vooral je HP shirt, pak of weet ik veel wat aan wanneer je dat hebt, maar iets anders is natuurlijk ook goed.
Verslag. Ook dit jaar doen we elke dag weer verslag van wat er gebeurt en wat we doen zodat de thuisblijvers toch een beetje mee kunnen leven. Dit is te vinden op paaskamp2018.reismee.nl. Mocht je nog eens terug willen kijken naar vorig jaar, dan kan dat natuurlijk ook, kijk dan op
paaskamp-2017.reismee.nl
Het vertrek. Dat is op Goede Vrijdag 30 maart en we verzamelen voor iedereen die vanaf het veld vertrekt om 17.00 uur (korfbalvereniging Sperwers, Carnissedreef 8, Rotterdam-Zuid). Eten doen we die avond niet meer, dus zorg dat je thuis al hebt gegeten of dat je iets te eten bij je hebt. Meld je bij binnenkomst svp even bij de tafel waar ik zit (die zie je vanzelf) zodat ik weet dat je er bent. Ook kun je dan een kopietje van je verzekeringspasje en id (als je ouder dan 14 bent) en eventuele medicijnen afgeven en dan is het echt begonnen: je bent op kamp en kunt de bus in!!!!
Wat moet er mee:
- slaapzak + hoeslaken + kussensloop
- slippers om naar de douches en toiletten te gaan (ook voor jongens handig!!!)
- goede dichte schoenen, regenkleding en extra sokken
- tandenborstel en tandpasta
- een vuilniszak met naam erop voor de vuile was
genoeg schone kleren
een kledingsetje dat vies kan worden voor de zeskamp
handdoeken
flesjes drinken en snoepjes (voor thee, melk en limonade zorgen wij natuurlijk, maar wat eigen flesjes of pakjes is altijd handig in het bos of als extraatje tussendoor. Voor mensen waarvan voor het eerst een kind meegaat: mijn eigen kinderen namen altijd voor elke dag 1 of 2 extra flesjes limonade mee en dat ging op)
pyama + knuffel
kleding voor de bonte avond zie ook hierboven
zaklamp
klein rugzakje om mee te nemen tijdens speurtocht of bosspel
Wat moet niet mee: Alles waar je aan gehecht bent en wat vooral niet kapot moet gaan. Dat telefoons meegaan snappen we, maar let er dan zelf goed op. Verder gaan we ook dit jaar weer niet naar winkels, patatzaak of iets anders waar je wat uit kunt geven. Een portemonnee is dus echt niet nodig.
Eventuele medicijnen. Echt voor de ouders: wanneer uw kind medicijnen gebruikt kunt u dat natuurlijk bij ons afgeven. Graag met een briefje erbij wat uw zoon of dochter op welk moment moet slikken, dan zorgen wij ervoor dat dat ook echt gebeurt.
De terugreis. Na slechts drie nachtjes gaan we op maandag (Tweede Paasdag) alweer opruimen, inpakken en in de loop van de middag richting Rotterdam. Het plan is om ongeveer 16.00 uur weer op het veld te zijn zodat je ‘s-avonds gewoon thuis kunt eten en op tijd naar bed kunt (of nog wat huiswerk kunt doen). We proberen weer een link op de sperwers- en de reismeesite te zetten, waarmee je ouders kunnen zien waar de bus rijdt en hoelaat hij aankomt bij Sperwers.
Kosten. Mocht iemand nog niet betaald hebben, dan verzoek ik daar alsnog zo snel mogelijk voor te zorgen. De kosten bedragen dan € 85,-. Maak dat bedrag svp onder vermelding Lunteren en naam kind(eren) over op rekening NL77INGB0000495856 ten name van RSV Sperwers. Dat is voor de penningmeester en mijzelf wel zo makkelijk.
Sponsoractie. Dit jaar zijn we mede dankzij enkele giften van ouders bijna uit de kosten. Mocht iemand voor het laatste gaatje in de begroting nog een idee hebben, dan horen we dat natuurlijk graag.
Volgens mij is dit alles. Mocht iemand nog vragen hebben of iets willen bespreken voordat we in een volle kantine staan, dan ben ik te bereiken op 06-13347404. Ook kun je altijd mailen op sperwerskamp@gmail.com. Tot 30 maart allemaal!
Renate
Welkom op mijn Reislog!
Hallo en welkom op mijn reislog!
Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
Leuk dat je met me meereist!
Groetjes,
Renate